بررسی‌ اپیدمیولوژی‌ لیشمانیوز جلدی‌ در شهرستان کاشان در سال 1386

سابقه و هدف: لیشمانیوزها از جمله بیماری‌های انگلی مشترک بین انسان و حیوانات می‌باشند که همواره به وجود آورنده مسائل مهم بهداشتی در جوامع بشری بوده‌اند و در بسیاری از مناطق دنیا وجود دارند. لیشمانیوز جلدی با تظاهرات کلینیکی گوناگون جزء بیماری‌های انگلی اندمیک شایع در ایران به شمار می‌رود و یکی از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از مناطق کشور ما می‌باشد که شیوع آن در دهه گذشته دو برابر شده است. به‌ منظور تعیین اپیدمیولوژی‌ لیشمانیوز جلدی در شهرستان کاشان این مطالعه ‌در سال 1386 انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه با طراحی Cross-sectional روی 5098 نفر که از 13 منطقه شهری و روستایی کاشان به روش تصادفی انتخاب شده بودند صورت گرفت. تشخیص بیماری بر اساس معاینه بالینی و مشاهده میکروسکوپی انگل در زخم صورت گرفت. اطلاعات مربوط به افراد از قبیل سن، جنس، شغل، تعداد و محل زخم و یا جای زخم، تاریخ و محل آلودگی، و نتیجه معاینه بالینی و آزمایشگاهی در فرم اطلاعاتی ثبت و نتایج با آزمون آماری مجذورکای مورد قضاوت قرار گرفت. یافته‌ها: ‏ شیوع‌ بیماری در 5098 نفر از ساکنین تحت بررسی، 4/6% بود. 103 نفر (2%) دارای زخم فعال و 223 نفر (4/4%) جای زخم داشتند. از 200 مرد مبتلا به سالک 53 نفر (5/26%) و از 126 زن مبتلا به سالک 50 نفر (7/39%) مبتلا به زخم فعال بودند. (013/0=P) بیش‌ترین فراونی زخم فعال در گروه سنی 29-20 سال به میزان 3/23% و کم‌ترین آن در گروه سنی 9-0 سال و به میزان 8/7% مشاهده شد. 5/49% بیماران در گروه سنی زیر 30 سال وجود داشتند. 1/64% بیماران یک زخم و 9/35% دو زخم و یا بیش‌تر داشتند. از نظر موقعیت، 6/46% زخم‌ها روی دست و بعد روی پا، صورت و در سایر نقاط بدن مشاهده شد. بیش از هفتاد و پنج درصد مبتلایان به سالک (8/75%) در شهرستان کاشان به بیماری مبتلا شده بودند و هیچ‌گونه مسافرتی به مناطق آلوده کشور نداشتند. انسیدانس‌ بیماری‌ در شهرستان کاشان 6/37 نفر در هر یک‌صد هزار نفر جمعیت‌ در سال 1386 برآورد شد‌. نتیجه‌گیری: شیوع و بروز لیشمانیوز جلدی در منطقه کاشان بسیار بالاتر از حد انتظار می‌باشد این چنین شیوع و بروز بالایی هشدار‌دهنده است و اقدامات کنترل و پیش‌گیری از آن ضروری می‌باشد. مطالعات بیش‌تر اپیدمیولوژیک به‌خصوص نوع لیشمانیوز جلدی پیشنهاد می‌شود